اثر فشاربرقی یا پیزوالکتریسیته (Piezoelectricity) در سال 1880 توسط دو برادر و دانشمند فرانسوی، «ژاک کوری» (Jacques Curie) و «پیر کوری» (Pierre Curie) کشف شد. آن‌ها برای نخستین بار دریافتند که فشار وارد شده به کوارتز یا حتی برخی از بلورهای خاص باعث ایجاد بار الکتریکی در آن ماده خاص می‌‌شود. این پدیده عجیب و علمی بعدها به عنوان «اثر پیزوالکتریک» (Piezoelectric Effect) شناخته شد.

برادران کوری بلافاصله اثر پیزوالکتریک معکوس را نیز کشف کردند. آن‌ها پی بردند که اِعمال میدان الکتریکی به سطوح بلور منجر به تغییر شکل و بی‌‌نظمی سطح آن می‌‌شود. این پدیده که برعکس اثر پیزوالکتریک مستقیم است، اثر پیزوالکتریک معکوس نامیده می‌‌شود.

پیزوالکتریک از واژه‌‌های یونانیِ پیزو (Piezo) به معنای فشردن و الکتریک (Electric) به معنی کهربا یا برق (منبعی از بار الکتریکی) گرفته شده است.

امروزه، پیزوالکتریسیته در بسیاری از وسایل الکترونیکی مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. به عنوان مثال، هنگامی که از چند نوع نرم‌‌افزار تشخیص صدا یا حتی سیری (Siri) روی گوشی هوشمند خود استفاده می‌‌کنید یا زمانی که با استفاده از یک میکروفون صحبت می‌‌کنید، احتمالاً از پیزوالکتریسیته استفاده می‌‌شود. در حقیقت، بلور پیزو، انرژی صوتی صدای شما را تغییر می‌‌دهد و آن را به سیگنال‌‌های الکتریکی تبدیل می‌‌کند تا برای کامپیوتر یا تلفن همراه قابل فهم باشد. تمام این کارها با پیزوالکتریسیته ممکن خواهد بود.

با استفاده از پدیده پیزوالکتریسیته می‌توان فناوری‌های پیشرفته‌‌تر و گوناگون را ایجاد کرد. برای مثال، ساخت میکروفون‌‌های قوی حساس و کوچک سونار (بویه صوتی) و مبدل صوتی سرامیکی به وسیله پیزوالکتریسیته امکان‌ پذیر است. امروزه بیش از پیش شاهد توسعه مواد و وسایل پیزوالکتریکی هستیم.